အိမ္ကိုျပန္ဦးမယ္ဗ်ာ အေမနဲ႔ ညီေလးေတြ ညီမေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနၿပီ

My House က်ဳပ္တို႔ရဲ့ အိမ္ေလး အိမ္လြမ္းသူအတြက္ အေမာေျပေလးေပါ့ဗ်ာ

ကဲဗ်ာ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္း ဘုရားဖူးခရီးကေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ ရြာက ဘုရားပြဲနဲ႔ ပ႒ာန္းပြဲကို အမွီလွမ္းရေပ
ဦးမည္ က်ဳပ္ဘုရားဖူးမသြားခင္က ပို႔စ္ေလးေတာင္ မတင္ထားခဲ့မိဘူး ေဖ့ဘုတ္မွာေတာ့ အသိေပးထားခဲ့ပါ
တယ္။ ဒီေန႔ည 10 နာရီမွ ေရာက္တာဗ်ာ မေကြးကေနမနက္ 4 နာရီခြဲေလာက္ကထြက္လာတာ အငွါးကား
နဲ႔ေပါ့ ၆ေသာင္းခြဲေပးရတယ္ဗ်ာ ေျမာက္ေတြေပါတဲ့ ပုပါးေတာင္ မေရာက္ခဲ့ဘူး ပုဂံဘုရားေတြဘဲ လွည့္ဖူး
ရင္းျပန္လာတာ သဘက္ခါ လဆန္းသံုးရက္ေန႔က်ရင္ေတာ့ ရြာကို မံုရြာမွတစ္ဆင့္ ေမာ္ေတာ္ရွပ္ေျပးႏွင့္
ခရီးႏွင္ရ ျပန္ေပးဦးေတာ့မည္။ ရြာမွာ တစ္လေလာက္ၾကာခ်င္ၾကာမယ္ေပါ့ဗ်ာ လုပ္စရာေလးေတြ ရွိေသး
တယ္ေလ။ ရြာသားဆိုေတာ့လည္း ရြာျပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ မပ်င္းမရိလာလာၾကည့္ေပးၾကတဲ့ ရပ္ေ၀းရပ္နီးမွ
မိတ္ေဆြေတြအားလံုး က်ဳပ္ရဲ့ဘေလာ့အေဖာ္ဆရာေတြအားလံုးကို ႏုတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ဗ်ာ။ မ်ားမၾကာခင္မွာ
ေတာ့ ျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေရးစရာရွိတာေလးေတြေရး တင္စရာရွိတာေလးေတြ ျပန္တင္မွာေပါ့ ခုေလာ
ေလာဆယ္မွာေတာ့ျဖင့္ ဘာမွ်မတင္ႏိုင္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ဘဲ အားနာနာနဲ႔ ထြက္ခြါရေတာ့မယ္။ အင္
တာနက္မေျပာနဲ႔ ဖုန္းလိုင္းေတာင္ မမိေသးတဲ့က်ဳပ္ရြာမွာေတာ့ ျမင္းခြါေတြ ကျပင္းရြက္သုတ္ေတြ လက္ထုတ္ရြက္သုတ္ေတြ ပိန္းေပါင္းေတြ အ၀သြားစားဦးမယ္ ။ ရြာဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းဘဲေလ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ
လို ဟင္းမေကာင္းဘူး ၀ယ္ဖို႔ဆိုတာကလည္း မလြယ္ကူ ဒါေၾကာင့္ေတာသူ ေတာင္သားတို႔ သဘာ၀ ေတာ
အလွ ေတာဟင္းေတာထမင္းကို ၿမိန္ၿမိန္ႀကီး သံုးေဆာင္ရေပးဦးမယ္ေပါ့...။ ပိန္းေပါင္းစားခ်င္ရင္ေတာ့ လာ
ခဲ့ပါ အုန္းသာဆိုတဲ့ ရြာေလးကိုေပါ့။ ခုဘုရားပြဲလိုမ်ိဳးအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒို႔ေတာဓေလ့ကေတာ့ ဘယ္အိမ္မွာ ထမင္းစားစားရတယ္ သိတဲ့သူျဖစ္ေစ မသိတဲ့သူျဖစ္ေစ ဘယ္အိမ္မဆို ၀င္ဆြဲလို႔ရတယ္ဗ်ာ မုန္႔ပဲသေရစာ
မိမိတို႔ တတ္ႏိုင္သမွ်နဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံတယ္။ ေကာင္မေလးေတြ သေဘာက်ရင္ေတာ့ အပ်ိဳလည္းလိုက္
ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ၾကြားလိုက္ရေသးတာ..။ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာေတာ့ ပြဲဆိုလည္း ဘာမုန္႔မွမေၾကြးဘူး ဇာတ္ပြဲေလး
ၾကည့္ရတာဘဲ အဖတ္ေလ.။ေတာမွာေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး ဇာတ္ပြဲမပါေပမယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ အိမ္ေတြ
လိုက္လည္ရင္း မုန္႔လိုုက္စားၾကတယ္ တစ္အိမ္တက္တစ္အိမ္ဆင္းနဲ႔ အဆင္ကိုေျပလို႔ ဗိုက္လည္း၀ အပ်င္းလည္းေျပတယ္ေလ...မုန္႔လိုက္စားတာကိုေျပာပါတယ္။


ဒါနဲဲ႔စကားမစပ္ဗ်ာ ဒီေန႔ က်ဳပ္ရဲ့အေဒၚက မနက္စာအတြက္ ပုဂံမွာထမင္းစားၾကေတာ့ ဟင္းမွာတာဗ်ာ။ ဒို႔ေတာက သံုးတဲ့အသံုးႏႈန္းနဲ႔ မွာလိုက္ေတာ့ ဘာမွမသိရွာဘူး အမဲေၾကာ္နဲ႔ ဆိတ္သလံုးေၾကာ္မွာတာေလ
ဘယ္လိုေျပာသလဲဆိုေတာ့ကာ ဟင္းမရွိဘူးလား စသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ သံုးႏႈန္းလိုက္တဲ့ စကားလံုးေတြ
က ဟင္းကတစ္စက္ေခ်းမွ မရွိေတာ့ဘူးလား တစ္မယ္မွမရွိဘူးလား အဲဒီလုိေတြ ေမးေတာ့ ေရာင္းတဲ့သူက
နားမလည္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒါမ်ိဳးမမွာရဘူး သူတို႔နားမလည္ဘူးလို႔ ၾကား၀င္စြက္ေျပာရတယ္။
ဒို႔ဘက္ကေတြက စကားလံုး သိပ္ၾကြယ္၀တယ္ေလ ဒီမွာသံုးႏႈန္းတဲ့ စကားလံုးေတြကို အေတာ္မ်ားမ်ားသိ
တယ္ ေခတ္ေပၚစကားလံုးမဟုတ္တာကိုေပါ့ ဟိုမွာက စကားေတြက အဆန္းေတြ အေတာ္စံုတယ္ ေအာက္
ျပည္ကသူေတြကေတာ့ သိပ္နားမလည္ဘူး ေဒသကြဲေတာ့ အသံုးႏႈန္းေလးေတြက ကြာတယ္ေလ အဲဒါကို
က်ဳပ္တို႔ဘက္ကလူေတြက ေအာက္ျပည္ကလူေတြ စကား၀ဲတယ္။ ေအာက္ျပည္ကလူေတြက အထက္ဗမာ
ေတြ စကား၀ဲတယ္ ဘာလူမ်ိဳးလဲ စသျဖင့္ေမးၾကတာေပါ့...။ ကဲဗ်ာ ဒါေတြအသာထား ၾကြားလိုက္ပါဦးမယ္
သူမ်ားေတြလို တိုက္ႀကီးတာႀကီးနဲ႔ မေနႏိုင္ေပမယ့္ က်ဳပ္ငယ္စဥ္ကေနခဲ့တဲ့ အေဖေဆာက္ခဲ့တဲ့ အိမ္ေလးကို
ေပါ့။ ဒီျမန္ျပည္တစ္လႊားမွာ ဒီလိုမ်ိဳးအိမ္ က်ဳပ္ေတာ့မေတြ႕ဖူးေသးဘူး ဒါေၾကာင့္ ျမင္ဖူးေအာင္လို႔ ျပလိုက္
ဦးမယ္။ က်ဳပ္တို႔ရြာကို ေရာက္ရင္ မိုးေကာင္းကင္အိမ္ဆိုတာ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ ျမင္ဖူးေတာ့ သိတာေပါ့ဗ်ာ။

အတြင္းက တိုင္ေတြမွာ ဂ်ီခ်ိဳေတြတပ္ထားတယ္ အဲဒါေတြကို ဒီတစ္ေခါက္ျပန္ရင္ေတာ့ ရိုက္လာမယ္
သူမ်ား စိတ္၀င္စားမွန္းမသိ မ၀င္စားမွန္းမသိ ေလ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔ ေၾသာ္ၾကြားပါတယ္ဆိုေနမွ....
က်ဳပ္ တစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာက်င့္ေနတာ သူမ်ားျမင္ရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ရူးေနသလားမိသိဘူးလို႔
ထင္ေနမွာဘဲ က်ဳပ္အရီးက က်ဳပ္ကုိေျပာဖူးတယ္ ငယ္ငယ္က တစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာေနလို႔
ေကာင္ေလး မင္းဘာေတြေျပာေနတာလဲနဲ႔ ငါကစိတ္ကူးယဥ္သမားဆိုေတာ့ ေလ့က်င့္ထားတာေပါ့ဗ်ာ။
စကားေျပာေဖာ္မရွိရင္ေတာင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲဆိုေပမယ့္ လူတစ္ကိုယ္ စိတ္ႏွစ္မ်ိဳးနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္
စကားေျပာသလို အပ်င္းေျပ စကားေျပာလို႔ ရတာေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား....

ကဲဗ်ာ အားလံုးအားလံုးဘဲ ႏုတ္ဆက္ခဲ့တယ္ဗ်ာ....
ေအာက္ျမန္မာျပည္ဘုရားဖူးလို႔ ရသမွ် ကုသိုလ္ေတြအားလံုးကိုလည္း မိတ္ေဆြတို႔ကို အမွ်ေပးပါတယ္...။
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၿပီး ဘ၀မွာေအာင္ျမင္မႈေတြ ရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သရင္းျဖင့္
မိုးေကာင္းကင္မွ ႏုတ္ဆက္ ထြက္ခြါသြားပါၿပီ............